Jutro rozdanie świadectw. Dostaniecie na papierze podsumowanie swoich osiągnięć. W skali od 1 do 6. Wkrótce stawicie się na egzaminy. Poważna sprawa! Zbierze się komisja, będą przygotowane pytania, zapieczętowane koperty, arkusze, zegar zacznie tykać. Dostaniecie zadania, a jeszcze nie wiecie, jakie. Odczuwacie stres przed egzaminem?
Jak wykorzystać ostatnie chwile przygotowania?Jak tu opanować emocje i racjonalnie przysiąść do pisania? Jak wykrzesać z siebie 100% na maturze? Może się znajdzie jakaś sprawdzona metoda? Pytaliście już starszych kolegów/koleżanek, co oni zrobili? Pili melisę, czy kawę, jedli czekoladę, czy tylko pili wodę. Spali długo rano i uczyli się nocami, czy na odwrót? Interesuje Was, co przynosi szczęście w takich sytuacjach? To zobaczcie, jak poszedł najtrudniejszy egzamin Piotra i Jana.
Piotr i Jan, dwaj uczniowie Jezusa, wywołali w całej Jerozolimie niezłe zamieszanie.
Dokonali cudu, który wprawił w euforię tłumy ludzi, którzy zaczęli wierzyć w Jezusa. Z tego powodu zwierzchnicy i starsi ludu wpadli w zakłopotanie i rozbolały ich głowy.
Wysłali więc żołnierzy i zaufanych urzędników, aby postawić ich przed swoim sądem, zrobić z uczniami Jezusa porządek. Piotr i Jan stają przed nimi na baczność, jak maturzyści na egzaminie. Odpowiadają na ich pytania.
(Dz 4,1-12):
Gdy Piotr i Jan przemawiali do ludu, po uzdrowieniu chromego, podeszli do nich kapłani i dowódca straży świątynnej oraz saduceusze oburzeni, że nauczają lud i głoszą zmartwychwstanie umarłych w Jezusie.
Zauważcie, że uczniowie do tej pory byli “w szkole”, a jeśli stawali przed ludźmi, to tylko jako uczniowie przy swoim nauczycielu. Teraz ich zachowanie jest już bardzo inne. To nie są zwykli uczniowie. Stali się kimś innym.
Zatrzymali ich i oddali pod straż aż do następnego dnia, bo już był wieczór. A wielu z tych, którzy słyszeli naukę, uwierzyło. Liczba mężczyzn dosięgała około pięciu tysięcy.
Co to za uczniowie, którzy sami mają kilka tysięcy uczniów, zasłuchanych w ich naukę?!
Następnego dnia zebrali się ich przełożeni i starsi, i uczeni w Jerozolimie: arcykapłan Annasz, Kajfasz, Jan, Aleksander i ilu ich było z rodu arcykapłańskiego. Postawili ich w środku i pytali:
To jest właśnie komisja egzaminacyjna! Dwóch “uczniów Jezusa”, kontra komisja, która chce ich zniszczyć. Jeszcze nie tak dawno przecież wzięli sobie za cel zniszczyć ich nauczyciela, ich mistrza i udało im się doprowadzić do ukrzyżowania. Co teraz chcą zrobić z Jego uczniami, gdy Ci zaczęli występować publicznie.
Czyją mocą albo w czyim imieniu uczyniliście to? Wtedy Piotr napełniony Duchem Świętym powiedział do nich:
Czy Piotr był jakoś przygotowany do takiego egzaminu? Uczył się, brał korepetycje, zastanawiał się, jakie mogą paść pytanie? Czy bardzo się bał? Przecież za “oblanie egzaminu” mógł zginąć! Może powinien mówić tak, żeby się tej “komisji” przypodobać, żeby byli zadowoleni; może miał ze strachu przytakiwać, albo "ściągać" i próbować komisję oszukać… Staje przed nimi i mówi z całą odwagą:
“Przełożeni ludu i starsi! Jeżeli przesłuchujecie nas dzisiaj w sprawie dobrodziejstwa, dzięki któremu chory człowiek uzyskał zdrowie, to niech będzie wiadomo wam wszystkim i całemu ludowi Izraela, że w imię Jezusa Chrystusa Nazarejczyka - którego ukrzyżowaliście, a którego Bóg wskrzesił z martwych - że przez Niego ten człowiek stanął przed wami zdrowy.”
A jeśli to jeszcze wydaje sie Wam mało, to zobaczcie, że swoim egzaminatorom zarzucają błędy i poprawiają ich otwarcie:
On jest kamieniem, odrzuconym przez was budujących, tym, który stał się głowicą węgła. I nie ma w żadnym innym zbawienia, gdyż nie dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia, w którym moglibyśmy być zbawieni.
No, niech ktoś z Was tak spróbuje na egzaminie ustnym! To przecież kamikaze. Co takiego stało się z wystraszonymi uczniami, którzy uciekli od Jezusa w chwili, gdy zjawili się żołnierze? Co takiego przeżyli, że teraz nie boją się żadnego egzaminu, żadnej komisji!
* * *
Komisja egzaminacyjna wydaje się Wam wrogiem, który chce Was zniszczyć? Jeśli tak, to zapytajcie się siebie, czy mieliście też swojego nauczyciela, który Was prowadził, pokazywał drogę, dawał przykład??? Powszechnie uczniowie narzekają na nauczycieli… dopiero po latach to się zmienia. Jeśli macie nauczyciela, który nie tylko przekazuje wiedzę i stawia stopnie, ale fascynuje, zachęca, daje przykład, to jest spory sukces. Takiego można ze świecą szukać.
Piotr mógł zginąć, gdyby “oblał egzamin”. Czujecie podobną presję? Jasne, że dzisiaj matura nie decyduje o życiu i śmierci, a na poprawki jest pięć lat, ale wasza przyszłość może zależeć od tego, jak Wam pójdzie. Może ten maturalny egzamin jest śmiesznie mały w porównaniu z tymi egzaminami, jakie przyniesie Wam życie? Co wtedy zrobicie bez dobrego nauczyciela?
Uczniowie nabrali nieprawdopodobnej odwagi. I to się nazywa dojrzałość. Wiem, kim jestem, wiem, co jest dobre, a co złe i umiem dokonać wyboru, nawet jeśli trzeba za to słono zapłacić. Matura jest zwana egzaminem dojrzałości, ale dopiero życie pokaże, ile są warte stopnie na świadectwie dojrzałości.
* * *
Możecie mieć takiego “super pedagoga”, nawet jeśli w waszym LO są tylko sami “wykładacze materiału”.
Przygotowaliście się na maturę, ale nie czujecie się gotowi do dojrzałego życia, dorosłych problemów? Krysys ekonomiczny, brak pracy, brak perspektyw, bezwzględność ludzi dorosłych, egoizm… wszystko to podcina Wam skrzydła? Bez dobrego nauczyciela ciężko się nie bać takich wyzwań.
Ciągle płyniecie z prądem, nie umiecie obronić swego zdania?
No i co teraz? Teraz powiem wam, skąd się bierze szczęścia na maturze. Pamiętacie, że Jezus żyje? Dla Piotra i Jana wiele się zmienia wraz z wizytą w pustym grobie, wraz ze spotkaniem ze Zmartwychwstałym, ale wciąż nie mają takiej odwagi, wciąż są przestraszonymi uczniakami. Od chwili, gdy Jezus wstąpił do nieba jeszcze bardziej czują się samotni, niepewni, zagubieni. I my tak samo. Nasz nauczyciel jest jakoś tak daleko i w ogóle... Aż do chwili, gdy zstępuje Duch Święty tkwimy w wątpliwościach. Kiedy przychodzi Duch, nasz mistrz, wychowawca jest z nami zawsze. Nawet przy tak śmiesznym, łatwym zadaniu, jak matura!
Komentarze
Prześlij komentarz