Wtedy zbliżyli się do Niego synowie Zebedeusza, Jakub i Jan, i rzekli: «Nauczycielu, chcemy, żebyś nam uczynił to, o co Cię poprosimy». On ich zapytał: «Co chcecie, żebym wam uczynił?» Rzekli Mu: «Daj nam, żebyśmy w Twojej chwale siedzieli jeden po prawej, drugi po lewej Twojej stronie». Jezus im odparł: «Nie wiecie, o co prosicie. Czy możecie pić kielich, który Ja mam pić, albo przyjąć chrzest, którym Ja mam być ochrzczony?» Odpowiedzieli Mu: «Możemy». Lecz Jezus rzekł do nich: «Kielich, który Ja mam pić, pić będziecie; i chrzest, który Ja mam przyjąć, wy również przyjmiecie. Nie do Mnie jednak należy dać miejsce po mojej stronie prawej lub lewej, ale [dostanie się ono] tym, dla których zostało przygotowane». Gdy dziesięciu [pozostałych] to usłyszało, poczęli oburzać się na Jakuba i Jana. A Jezus przywołał ich do siebie i rzekł do nich: «Wiecie, że ci, którzy uchodzą za władców narodów, uciskają je, a ich wielcy dają im odczuć swą władzę. Nie tak będzie między wami. Lecz kto by między wami chciał się stać wielkim, niech będzie sługą waszym. A kto by chciał być pierwszym między wami, niech będzie niewolnikiem wszystkich. Bo i Syn Człowieczy nie przyszedł, aby Mu służono, lecz żeby służyć i dać swoje życie na okup za wielu».
Mk 10, 35-45
Przyszedłeś do takich jak ja – grzeszników. Ja też chciałbym zasiąść po Twojej prawej lub lewej stronie w Twoim królestwie. Chciałbym być wyróżniony, doceniony za wszystkie moje ziemskie starania. I słyszę Twoje: „Nie wiecie, o co prosicie”. Tak naprawdę to nie wiem, o co proszę. Patrzę więc na Twój krzyż i Ciebie zmiażdżonego cierpieniem, bym ja miał życie. Sługa, który mnie usprawiedliwia. Sługa, który prosi, bym i ja stał się sługą, a nie szukał ziemskich zaszczytów. By moim jedynym pragnieniem była miłość. Wielka i boska, która wszystkim czyni dobrze i o sobie zapomina. Jak Ty na krzyżu o sobie zapomniałeś, by dać mi życie i usprawiedliwienie z moich win i grzechów. I niech mnie wyróżnia miłość. Znak rozpoznawczy Twojego sługi. Milknę więc i patrzę na krzyż. Milknę i trwam w tym milczeniu. I odkrywam, że na słabość w sobie godzić się nie mogę. W Tobie moja siła i moc i Ty właśnie możesz podnieść mnie z każdego upadku. Bo Twoje Słowo jest prawe, a każde dzieło niezawodne. Ty utkałeś mnie w łonie mej matki i ukształtowałeś moje serce. Moja dusza wyczekuje Ciebie. Ty jesteś moją pomocą i tarczą. Niech mnie ogarnie Twoja łaska, Panie; niech mnie ogarnie Twoja miłość, a strumień jej światła przeniknie mroki mojego serca. Bym cały w Twoją miłość się zamienił.
ks. Marek Chrzanowski fDP
rozważania pochodzą z książki "Kawa z niebem"
Komentarze
Prześlij komentarz