Czy Pan jest księdzem? - Tak! - Katolickim księdzem? - Tak! - A ksiądz pomaga tym ludziom? - No, takkk... - To ja to bardzo szanuję.
Starszy pan odwrócił się i oddalił od nas, ale było widać, że płacze. Dosłownie w momencie jego oczy, lekko ukryte za przyciemnianymi okularami zapełniły się wstydliwymi łzami. Chciałem jeszcze zagadać, zapytać, czy wszystko w porządku itp. ale łzy chyba nie pozwoliły mu na luksus rozmowy.
Może nasłuchał się już tak wielu skarg, żali, utyskiwań, czy wręcz skandalicznych relacji z "życia Kościoła", że widok czegoś innego, spoza schematy wycisnął mu nagle łzy z oczu, łzy wzruszenia, że to, co w Kościele kocha i za czym tęskni nie przepadło całkiem.
Nasza grupa właśnie opuszczała Rynek Główny, wózki w jedną stronę z wolontariuszami, ja z tymi chodzącymi, ale z trudem, ruszyliśmy w drugą, do Brańszczykobusa. Po drodze moi podopieczni entuzjastycznie witali i pozdrawiali staruszki siedzące na ławeczkach, śmiali się, śpiewali piosenki, które dopiero co przed chwilą śpiewaliśmy całą grupą jeszcze przy Rynku.
Radość, spontaniczna radość tych piosenek ściągnęła nam kilku widzów. Pani na spacerze z kilkuletnim Miłoszem chciała z nami zagadać, bo sama jest wolontariuszką, turysta z Gruzji robił transmisję na żywo, do Gruzji, klient restauracji, wreszcie kucharz i kelnerki - nie codziennie pod samym ich nosem zamieszanie robi dwudziestu wolontariuszy opiekujących się na co dzień dwudziestoma osobami z niepełnosprawnością. Do tego jeszcze zamiast smucić się przeżywanym cierpieniem - my wyciągamy z życia ile się da, cieszymy się tym, co mamy!
W parku Ola podeszła do mężczyzny w średnim wieku. Zagapił się na nas, więc zapytała go, czy nie chce usiąść z nami na kocu i poobserwować sobie z bliska. Przysiadł się!
Na Plantach ludzie na widok takiego dziwnego korowodu pozdrawiali nas. Jednak śpiew i gitara przemawiają do ludzi bardzo skutecznie i niosą przesłanie, którego długo nie umiałbym wytłumaczyć samymi słowami
Komentarze
Prześlij komentarz