W dzień szabatu Jezus wszedł do synagogi. Był tam człowiek, który miał uschniętą rękę. A śledzili Go, czy uzdrowi go w szabat, żeby Go oskarżyć. On zaś rzekł do człowieka z uschłą ręką: "Podnieś się na środek!" A do nich powiedział: "Co wolno w szabat: uczynić coś dobrego czy coś złego? Życie uratować czy zabić?" Lecz oni milczeli. Wtedy spojrzawszy na nich dokoła z gniewem, zasmucony z powodu zatwardziałości ich serc, rzekł do człowieka: "Wyciągnij rękę!" Wyciągnął, i ręka jego stała się znów zdrowa. A faryzeusze wyszli i ze zwolennikami Heroda zaraz się naradzali przeciwko Niemu, w jaki sposób Go zgładzić.
Mk 3, 1-6
„Co wolno w szabat: uczynić coś dobrego czy coś złego? Życie ocalić czy zabić?”… Twoje pytanie zostało bez odpowiedzi. Odpowiedź jest przecież oczywista. Ale oni milczeli. Nie chcieli odpowiedzi, chcieli tylko wiedzieć, czy będziesz dobry, czy uzdrowisz, by potem Ciebie oskarżyć. Nie mogłeś zrobić inaczej. Nie mogłeś przejść obojętnie obok chorego człowieka. Ty jesteś Panem szabatu i Bogiem, który kocha. Zasmuciła Ciebie zatwardziałość ludzkich serc. Mojego serca, niestety, też. Zatwardziałość i niedowierzanie w Twoją moc. I dziś dostrzegam Twój smutek z powodu mojego serca, tak nieskorego do wiary. I jest mi wstyd, że nie umiem zobaczyć Twojej miłości; że mijam się z Twoim Słowem po drodze życia i nie zatrzymuję się, by się nad nim pochylić; że tyle we mnie zatwardziałości, podejrzliwości i niewiary. I w moim zawstydzonym sercu słyszę Twoje słowa: „Wyciągnij rękę”. Gdy moja dłoń spocznie w Twojej dłoni, będę mieć pewność, że Twoje kochające Serce nie pamięta moich grzechów; poczuję tylko radość i szczęście, że wróciłem, by uczyć się kochać i by moje serce stało się proste, pokorne i dobre.
ks. Marek Chrzanowski FDP
rozważania pochodzą z książki "Kawa z niebem"
Komentarze
Prześlij komentarz