Jezus ruszył na przedzie, zdążając do Jerozolimy. Gdy przyszedł w pobliże Betfage i Betanii, do góry zwanej Oliwną, wysłał dwóch spośród uczniów,mówiąc: «Idźcie do wsi, która jest naprzeciwko, a wchodząc do niej, znajdziecie oślę uwiązane, którego jeszcze nikt nie dosiadł. Odwiążcie je i przyprowadźcie tutaj! A gdyby was kto pytał: "Dlaczego odwiązujecie?", tak powiecie: "Pan go potrzebuje"». Wysłani poszli i znaleźli wszystko tak, jak im powiedział. A gdy odwiązywali oślę, zapytali ich jego właściciele: «Czemu odwiązujecie oślę?» Odpowiedzieli: «Pan go potrzebuje». I przyprowadzili je do Jezusa, a zarzuciwszy na nie swe płaszcze, wsadzili na nie Jezusa. Gdy jechał, słali swe płaszcze na drodze. Zbliżał się już do zboczy Góry Oliwnej, kiedy całe mnóstwo uczniów poczęło wielbić radośnie Boga za wszystkie cuda, które widzieli. I wołali głośno: «Błogosławiony Król, który przychodzi w imię Pańskie*. Pokój w niebie i chwała na wysokościach». Lecz niektórzy faryzeusze spośród tłumu rzekli do Niego: «Nauczycielu, zabroń tego swoim uczniom!» Odrzekł: «Powiadam wam: Jeśli ci umilkną, kamienie wołać będą».
Łk 19, 28-40
Ciernie na głowie
korona miłości
niezrozumiana
wszystko oplata
..
Cierń w sercu
zraniony Pasterz
stoi przed tobą
i płacze
To już ten czas. Tryumfalnie wjeżdżasz do Jerozolimy jako Król, który przychodzi w imię Pańskie, by w Wielki Piątek zginąć na krzyżu. Przez czas Wielkiego Postu uczyłeś mnie, że mam dać się z Tobą ukrzyżować. A ja dzisiaj dostrzegam, Panie, że się boję i nie wiem, czy mam dość siły w sobie. Ty zaś odpowiadasz na mój strach słowami św. Alojzego Orione: „Podnieśmy wzrok wiary, o bracia; oto Chrystus przybywa, Żyjący z żyjącymi, aby swoim życiem dać nam życie przez obfite wylanie odkupienia. Idzie On promieniejący, przyodziany w wielki płaszcz miłosierdzia, idzie naprzód łaskawy i potężny, uwieńczony znakiem zwycięstwa”. To nic, że za chwilę ci sami ludzie będą krzyczeć: „Na krzyż!”. Teraz odbierasz chwałę i przychodzisz, by obficie wylać na mnie zdroje łaski odkupienia. Wjeżdżasz do Jerozolimy jako zwycięski Król odziany w płaszcz miłosierdzia i już wybaczasz to, co stanie się udziałem Twoim w Wielki Piątek. Ty, który zabraniałeś mówić o cudach, dzisiaj pozwalasz na głośne wielbienie Boga za cuda, których dokonuje pośród swego ludu. Dostrzegam w tym wydarzeniu Twoją troskę o mnie. To Twoje wywyższenie jest mi potrzebne, bym umiał zrozumieć krzyż – Twój i mój. Dzisiaj pokazujesz mi się jako Król, któremu kamienie chwałę oddawać będą, jeśli ludzie zamilkną, bym umiał odnaleźć obraz Króla w Twoim ukrzyżowanym obliczu. Znowu wyprzedziłeś mnie, Panie, przygotowałeś mnie, tak jak na górze Tabor, bym miał siłę znaleźć Ciebie – Króla wywyższonego na krzyżu. Dziękuję, że ciągle mnie wyprzedzasz w miłości, że troszczysz się o mnie. Pozwól więc, by moje dotknięte miłością serce zakrzyknęło razem z uczniami: „Błogosławiony Król, który przychodzi w imię Pańskie!”. Błogosławiony Ten, który dla mnie przyjął postać sługi i był posłuszny aż do śmierci. Błogosławiony jesteś, Panie, za to, że kochasz mnie taką właśnie miłością” .
ks. Marek Chrzanowski FDP
rozważania pochodzą z książki "Kawa z niebem"
Ten komentarz został usunięty przez administratora bloga.
OdpowiedzUsuń