Muszę jakoś wytłumaczyć to zjawisko. Dla mnie "kawa księdza Orione" to nie jest tylko napój. Receptura wcale nie jest tajemna, ale efekt osiągają nieliczni... bo kawa to nie tylko zapach, smak, kolor, pianka. Najlepszą, najlepiej wykonaną kawę w moim życiu piłem w Cafe' San Marco we Florencji. Polecam każdemu, ale nie chodźcie tam sami, o 6 rano, spiesząc się na pociąg do Rzymu. Zabierzcie przyjaciół, usiądźcie wygodnie, cieszcie się widokiem na Plan św. Marka.
Zawsze się staram, żeby espresso, które piję było możliwie najlepsze, ale wolę podłą ropuszczalkę w dobrym towarzystwie bliskich, czy pasjonujących ludzi, taką kawę, która wiąże ze sobą, niż najlepszą kawę w całych Włoszech, pitą w zgryzocie, czy samotności.
Ksiądz Orione wymyślił swoją kawę, żeby związać ludzi, żeby postawić ich razem, obok siebie, żeby związać ich z Bogiem. Zapraszał mężczyzn z okolic włoskiej Tortony na Msze Święte pasterskie, o północy. W ciszy, w ogromnej dyskrecji schodzili się z różnych stron, bo nawet dumne, męskie serca potrzebują znaleźć u Boga ten wyjątkowy aromat, moc i pasję, którą daje tylko życie twarzą w twarz z Nim samym.
Po Mszy zapraszał zmęczonych późną godziną na wspólne picie kawy, żeby wracali do domów podwójnie wzmocnieni. Nie wiem, w jaki sposób ksiądz Orione parzył tą kawę, wiem, że to działało, że to nadal działa.
Komentarze
Prześlij komentarz