Kawa księdza Orione

Moi drodzy, nie może zabraknąć tutaj życzeń, nawet jeśli brakuje ostatnio postów, nie może zabraknąc życzeń, bo to święta. Życzę Wam przede wszystkim Bożego narodzenia w Boże Narodzenie, cała reszta to tylko dodatki, tak jak wpisy na blogu to dodatki do kawy księdza Orione, dodatki do spotkań, dodatki do wydarzeń... Życzę Wam lepszego czytania tego bloga, jak sobie życzę lepszego blogowania. Życzę Wam wielu wydarzeń wartych opisania na blogu, wielu spotkan pełnych inspiracji, świetnych dodatków do jeszcze lepszego życia!

To nie tylko kazanie z ambony. Każdy powinien nieść ze sobą Słowo Boże. Nie z ambony!? To niby jak jeszcze? A może robiąc to co lubię ? Na ten właśnie pomysł wpadł Piotr Kowalczyk i zaczął rapować o Synu Bożym. Jak do tego doszło? Pierwszy raz na łamach Kawy Księdza Orione gościnnie pisze Paweł "Johny" Wysocki.  Nie znam się dość na tej muzie, ale zjawisko było na tyle intrygujące, #christyle, żeby wystartować z taką współpracą. Brawa dla Johnego mocno wskazane, w końcu to całkiem udany debiut!

Kolejny obraz,warty obejrzenia z wielu powodów. Można się wybrać w egzotyczną podróż do krajów muzułmańskich, zobaczyć, co to znaczy wiedzieć, kim się jest i wzruszyć się na tyle mocno, żeby chociaż raz zrobić coś więcej niż "pokiwanie kablem od ajfona"!

Wiedza jest potęgą! Nie sądziłem, że można tak dobitnie i jednocześnie naukowo omówić temat. Muszę przy tym dodać, że do końca tego filmu nabrałem przekonania, że o tym zwyczajnie trzeba mówić, mówić, mówić. Właśnie dlatego, że wiedza jest potęgą!

Polska to wyspa na Wiśle, wyspa pomiędzy Niemcmi, a Rosją. Poczucie bezpieczeństwa tak kruche jak chwila wytchnienia między ostrzałami. Historia osobista, włsana, subiektywna nie podlega dyskusji, więc pas, stop dywagacji o sensie powstania, o historycznych decyzjach... Polacy znów grają w piłke nożną z Niemcami. Nasi bohaterzy rozpaczliwie bronią 0:0, jak niemal za każdym razem. Idę Nowym Światem. "Jak to miejsce zmieniło się od czasów PRL. Teraz jest tu kolorowo, pełno życia" - słyszę słowa towarzysza spaceru. Faktycznie, zrobiło się kolorowo. Kolorowo brzmi w centrum Warszawy grupka irlandzkich turystów podchmielających się w Bierhalle. Kolorowo zastawione są stoły we włoskiej pizzerii, żeby kolorowi bogaci Niemcy i Amerykanie pojedli ze smakiem. Kolorytu dodaje cyganka krążąca między stolikami z małym akordeonem. Kolorowo wymalowały się polskie nastolatki. Chodzą w te i z powrotem, czekają, że ktoś bogaty je zauważy. Polska to tylko wyspa na Wiśle, chorągiewka wetknięta

Patrzę na te korytarze, pokoje, chodnik, sad. Każde miejsce, choć teraz puste opowiada historię. Każde inną. Często są to historie ukryte, których nikomu nie dam poznać. Tu Magda, tu Tomek, na sali u góry sympatyczna wolontariuszka, pod orzechowymi drzewami chłopak na wózku. Brańszczyk ma teraz w sobie tyle ukrytych tajemnic, tyle chwalebnych opowieści, tyle cudów, że trudno to zmieścić w sercu jednego człowieka. A jak się wie o tylu cudach, to serce pęka w szwach. Ale opowiedzieć nie mogę. Trzeba przyjechać, posmakować samemu.

Nie ma co pisać. Patrzeć, oczami jeść, głośno przełykać ślinę i myśleć, jak tam pojechać - znowu, czy po raz pierwszy, nie ważne...

Ciekawa inicjatywa, ciekawa. Kawa Księdza Orione daje 2 filiżanki i zachęca do zapoznania się z projektem +Kamila Lipiński ego i grupy Mocna Grupa Blogerów - stworzymy app'kę na androida pomagającą w porannej i wieczornej modlitwie. Zapraszam do zapoznania się i do wspierania! http://www.lipinski-kamil.pl/stworzmy-razem-aplikacje-przypominajaca-o-codziennym-czasie-dla-boga/#

Album , fotorelacja i filmiki z Lednicy 2014

Z Listu do Diogneta Chrześcijanie w świecie Mieszkają każdy we własnej ojczyźnie, lecz niby obcy przybysze. Podejmują wszystkie obowiązki jak obywatele i znoszą wszystkie ciężary jak cudzoziemcy. Każda ziemia obca jest im ojczyzną i każda ojczyzna ziemią obcą. Żenią się jak wszyscy i mają dzieci, lecz nie porzucają nowo narodzonych. Wszyscy dzielą jeden stół, lecz nie jedno łoże. Są w ciele, lecz żyją nie według ciała. Przebywają na ziemi, lecz są obywatelami nieba. Słuchają ustalonych praw, a własnym życiem zwyciężają prawa. Kochają wszystkich ludzi, a wszyscy ich prześladują. Są zapoznani i potępiani, a skazywani na śmierć zyskują życie. Są ubodzy, a wzbogacają wielu. Wszystkiego im niedostaje, a opływają we wszystko. Pogardzają nimi, a oni w pogardzie tej znajdują chwałę. Spotwarzają ich, a są usprawiedliwieni. Ubliżają im, a oni błogosławią. Obrażają ich, a oni okazują wszystkim szacunek. Czynią dobrze, a karani są jak zbrodniarze. Karani, radują się jak ci

I jak tu nie iść, jak się takie recenzje czyta http://wpolityce.pl/spoleczenstwo/195624-powstanie-warszawskie-daje-nadzieje-ze-wciaz-mamy-wspolne-mianowniki-w-naszej-podzielonej-do-granic-wspolnocie

Kochać uczymy się kochając. Wierzyć uczymy się "dostrzegając i służąc Chrystusowi w człowieku" św. Alojzy Orione

Z Listu do Diogneta Chrześcijanie w świecie Chrześcijanie nie różnią się od innych ludzi ani miejscem zamieszkania, ani językiem, ani strojem. Nie mają bowiem własnych miast, nie posługują się jakimś niezwykłym dialektem, ich sposób życia nie odznacza się niczym szczególnym. Nie zawdzięczają swej nauki jakimś pomysłom czy marzeniom niespokojnych umysłów, nie występują, jak tylu innych, w obronie poglądów ludzkich. Mieszkają w miastach greckich i barbarzyńskich, jak komu wypadło, stosują się do miejscowych zwyczajów w ubraniu, jedzeniu, sposobie życia, a przecież samym swoim postępowaniem uzewnętrzniają owe przedziwne i wręcz nie do uwierzenia prawa, jakimi się rządzą.

Legendy mówią, że jest takie miejsce, w którym aniołowie posłani przez Boga wkraczają do naszego świata, miejsce, przez które przechodzą, gdy wracają. W zamierzchłych czasach, u początków ludzkości, Patriarcha Jakub przemierzał ziemię, był bowiem wygnańcem, samotnym wyrzutkiem. Podczas podróży, w nocnym widzeniu ujrzał schody, drabinę, która stojąc na ziemi zahaczona była wysoko o próg nieba.

Upłynęło już 20 wieków, a ona bardziej żywa niż wtedy, gdy śpiwała "magnificat" i prorokowała, że wszystkie pokolenia zwać ją będą błogosławioną! św. Alojzy Orione

Mecz cię długie modły? Długa modlitwa niekoniecznie oznacza gorliwość, ale krótka prawie zawsze prowadzi do oziębłości.

Święto miłosierdzia. Gdybyś był księdzem i oglądałbyś spowiedź od drugiej strony konfesjonału, to codziennie byś uwielbiał Boga. Co On wyrabia, jakie cuda dzieją się w spowiedzi. Raz po raz widzę, jak mnie przerasta sytuacja, przerasta moje możliwości, mój intelekt. Konfesjonał jest pełen cudów, a ja nie mogę Wam o tym nic więcej powiedzieć! No to popatrzcie teraz na obraz Jezusa Miłosiernego. Fajny, milusi. Tak się uśmiecha sympatycznie, błogosławi sympatycznie. Taki wygłaskany, ale uwaga! To ten sam Jezus, który wywala przekupniów ze świątynnego dziedzińca, ten sam, co faryzeuszów nazywa pobielanymi grobami - hipokrytami, ten, co do błądzącego Piotra mówi "zejdź mi z oczu Szatanie". Miłosierdzie Boże pomyliło się nam może z naiwnością. "Ja robię swoje, potem niby przepraszam, jak oszukaną dziewczynę, a Bóg, frajer, przebacza mi i tak do następnego razu". A miłosierdzie i cwaniactwo nie schodzą się ze sobą!

Jutro rozdanie świadectw. Dostaniecie na papierze podsumowanie swoich osiągnięć. W skali od 1 do 6. Wkrótce stawicie się na egzaminy. Poważna sprawa! Zbierze się komisja, będą przygotowane pytania, zapieczętowane koperty, arkusze, zegar zacznie tykać. Dostaniecie zadania, a jeszcze nie wiecie, jakie. Odczuwacie stres przed egzaminem? Jak wykorzystać ostatnie chwile przygotowania?Jak tu opanować emocje i racjonalnie przysiąść do pisania? Jak wykrzesać z siebie 100% na maturze? Może się znajdzie jakaś sprawdzona metoda? Pytaliście już starszych kolegów/koleżanek, co oni zrobili? Pili melisę, czy kawę, jedli czekoladę, czy tylko pili wodę. Spali długo rano i uczyli się nocami, czy na odwrót? Interesuje Was, co przynosi szczęście w takich sytuacjach? To zobaczcie, jak poszedł najtrudniejszy egzamin Piotra i Jana.

1. Stopy są bardzo poranione – od kamienia na drodze, od bicia pałkami po piętach oraz wskutek przebicia gwoździami. Dużo krwi wypłynęło z tych rozległych ran. 2. Poranione żebra. Widać ślady obicia, stłuczenia oraz wyjątkowo krwawą ranę, która powstała od ciosu włócznią. Zabity, choć już nie żył, przez tą ranę utracił bardzo wiele krwi i osocza. Takie oddzielenie jednego i drugiego sugeruje, że ni umarł od ran, czy uduszenia na krzyżu, lecz od zawału tak wielkiego, że można go nazwać tylko pęknięciem serca. 3. Ponad 120 śladów biczowania. Tyle może dostrzec nasze oko cierpliwie analizując Całun. Takie ślady odciśnięte na płótnie mogły stworzyć na ciele uderzenia ostrymi, elastycznymi witkami z drzew, skórzanymi biczami oraz biczami zakończonymi żelaznymi szponami i ołowianymi kulkami. Bito go po ramionach, plecach, udach, łydkach. Niecelne razy trafiały też w kark, czy nerki lub pierś. Widać też, że niektóre uderzenia mogły wyrwać całe kawałki ciała.

7 kilo w 2 tygodnie. Zdecydowanie poprawiona cera. Wypada o połowę mniej włosów. Ciśnienie samo się reguluje. Bez leków. Więcej energii na co dzień. Poprawę kondycji widać od razu, np. gdy nagle przyjdzie ci ochota pobiegać. A przyjdzie! Zażywasz to przez dwa tygodnie i efekty są!

Kościół nocą przy latarni? Według mnie bardzo "kawowa" akcja. Cieszę się, że znalazłem!

W sumie to nie wiem, czy Was zapraszać. Do biegania. Święty Paweł pisze, że ćwiczenia fizyczne na nic się nie zdadzą, a ćwiczenia duchowe owszem, do zbawienia. A tu taki pomysł wypalił. Zachęcamy do biegania całe rodziny. Co sobotę o 16.00 na bieżni stadionu Huraganu, pod okiem naszego trenera każdy może się stać biegaczem. I to bez wielkiego wysiłku. Wielkim moim pragnieniem jest zaproszenie rodzin do spędzania razem wolnego czasu. Bieg ojca z synem, mamy z córką, starszych, młodszych - to propozycje na Meeting Biegowy Świętego Józefa, który odbędzie się 10 maja na terenie parafii. https://www.youtube.com/watch?v=sLKarJDGJrE Z pewnością św. Paweł wie, co mówi, ale z drugiej strony każdy biblista Wam powie, że żaden inny Apostoł nie przebiegł i nie przemaszerował takich dystansów, co on, więc może chociaż bieganie by pochwalił ;-)

Obok takiego znaleziska zwyczajnie nie mogę przejść obojętnie. Przy tym setnie się uśmiałem. Panie, panowie, rewia mody na naszym podwórku. W kontekście moich christylowych poszukiwań, ten tekst okazuje się bardzo interesujący. Trumniak, Koneser , Wszechpolak , Wędrowiec, Przystojny neon , Neo-normals, Hipsterkatolik, Oazówka, Bieszczadzki anioł, Wędrowniczka, Tradi femme fatale , Rebeliantka... W której jesteś grupie? A może w kilku, albo w żadnej. Ala Bama na łamach ostatniego numeru Frondy oraz na Deonie opisuje barwnie różne tekstylne i w ogóle życiowe oblicza katolicyzmu w naszym kraju. Kiedy pierwszy raz pisałem o christyle przyświecała mi myśl, czy katolika nie da się jakoś rozpoznać na pierwszy rzut oka, w tłumie. Tutaj znalazłem wiele spojrzeń; do tego zabawnych!

Po 30 latach. W mediach gruchnęły kilka miesięcy temu fantastyczne wiadomości o Muńku Staszczyku (i parę innych o Agnieszce Chylińskiej). Pamiętam swoje pierwsze dni w liceum. Jak z piosenki zespołu T.Love. Tylko 4 zamienialiśmy na 1 i już wszystko pasowało, mogliśmy śpiewać jak o sobie. "Pierwsze liceum ogólnokształcące, wszystko może się zdarzyć..." Można się było zagubić w nowej rzeczywistości, albo tak w nią wejść, że nie chciało się wcale wynurzać. Słuchając pierwszy raz płyt i opowieści o Muńku Staszczyku, kolesiu z konkurencyjnej szkoły, czuliśmy chyba wszyscy, że piosenka opowiada o nas. Może nawet pokazuje przyszłość, skoro tak dobrze opisuje teraźniejszość.

Jak się domyślają stali czytelnicy, mam dziś spory powód do satysfakcji. Oto on: http://www.deon.pl/religia/serwis-papieski/aktualnosci-papieskie/art,1613,franciszek-to-jest-chrzescijanski-styl-zycia.html Pewnie, że nie ma 100% zbieżności, bo Papież więcej nacisku kładzie na postawę duchową (i słusznie, przecież to on jest głową Kościoła, a to zobowiązuje)... Ja może ostatnio próbowałem pokazać, jak taka postawa może wyglądać na pierwszy rzut oka, czy z daleka... Oryginalna wypowiedź Ojca Świętego: http://pl.radiovaticana.va/news/2014/03/06/czwartkowa_msza_papieska:_chrze%C5%9Bcija%C5%84skiej_drogi_nie_mo%C5%BCna_od%C5%82%C4%85cza%C4%87/pol-779229

Długie włosy. Blada cera. Policzki, piegi mają siedemnaście lat, pasują jej do wizerunku. Krew spływa z nosa, kapie po ustach w dół, czerwona na białym tle. Oczy jasne, takie niebiesko-szare, ale jasne. Szeroko otwarte. Ile światła się w nich odbija, aż dziwne skąd, bo ciemno. Siniaki Uśmiecha się. Zdumiony oglądam jedną z pierwszych scen raz za razem. Oglądam, cofam, oglądam jeszcze raz, bo ona się uśmiecha. Siedzi przy biurku, jest przesłuchiwana. Oczy podbite, stróżka krwi spływa po ustach. Znacie takie sceny. Ale z filmów. Uśmiecha się, śpiewa oficerowi: "nie oglądam się za siebie, tam gdzie dymi mrok; co przede mną, tego nie wiem; jeszcze tylko jeden krok".

Może już wiecie, po moim pierwszym wpisie, czym nie jest christyle. Teraz czas pokazać, krok po kroku wszystkie te zdumiewające odkrycia, które utwierdzają mnie w przekonaniu, że to coś istnieje, że można to zidentyfikować. Bo przecież chodzi o to, żeby chrześcijaństwo było wyraźne! Skoro tak trudno chrześcijanina rozpoznać po wyglądzie, to jedynym sposobem jest rozpoznać go po postępowaniu. Już jakiś czas temu miałem wrzucić ten tekst do kategorii "Znalezione", ale czekał chyba właśnie na to. Konrad Kruczkowski na blogu "Halo ziemia": "Na tydzień przed porodem, kiedy pojawiły się komplikacje, trafiliśmy na oddział patologii ciąży. W sali z czterema kobietami, w skrzydle z kilkunastoma innymi. Baliśmy się, więc byłem z żoną przez cały czas: przynosiłem zakupy, prowadziłem ją do łazienki, rozmawiałem z lekarzami, patrzyłem na ręce niefrasobliwej obsługi. Wracałem do domu krótko na noc, choć personel szpitala wiedział, że godziny odwiedzin mnie nie

Otwieram internet i z samego rana widzę taki tekst: Dla mnie to nie wiadomość dnia, tylko miesiąca!:   "Tolkien był głęboko wierzącym katolikiem, często uczestniczył we Mszy Świętej, nie wstydził się swojej wiary na uczelni, zaszczepiał ją w sercach swoich dzieci (jeden z synów Tolkiena został księdzem). To właśnie twórca "Hobbita" dał bezpośredni impuls do nawrócenia C. S. Lewisa, autora "Opowieści z Narnii".

Dworzec centralny. Przechodzisz pasażem, mijają cię ludzie. Twarze, gesty, ciuchy... Kim oni są? Sami obcy. Statystyka mówi, że to chrześcijanie , doświadczenie mówi, że to mogą być drapieżne wilki . Jak tu się rozpoznać?  Metale rozpoznają się po koszulkach, po ćwiekach, po czarnym kolorze. I już wszystko jasne. Skate ma opuszczone spodnie i bluzę z kapturem. Emo już z daleka wygląda dziwnie, ale wygląda. Patrzysz i wiesz o co chodzi. A chrześcijanie ? Albo noszą mohery, albo nie wiesz, że to oni. Jak noszą mohery, to omijasz szerokim łukiem, albo mówisz „witaj babciu, co u Ciebie”. Jak nie noszą, to też słabo, bo nic nie wiesz. Szach – mat?

Zdaje się, że styczeń będzie kolejnym miesiącem off-line. Widać to wyraźnie po ilości moich wpisów. Mam kapitalne pomysły, fajne materiały na wpisy... tylko życie pędzi i ciągnie mnie do przodu z taką prędkością, że tchu nie mogę złapać... W sumie dobrze. Pozdrawiam filmowo ;-) http://www.wylogujsie.org/ Spoko. 2 filiżanki się należą!

Widać, że są ludzie, którzy dostrzegają te "pierwiastki Jezusa" podobnie, jak ja. http://wnas.pl/artykuly/3664-br-radomski-o-pierwiastkach-jezusa-w-popkulturze-i-filmach-na-swieta Nazwę "śladowe ilości chrześcijaństwa" rezerwuję jednak sobie. Szukamy pereł w bagnie? Czy tworzymy nową jakość?