Gdy to mówił do nich, pewien zwierzchnik synagogi przyszedł do Niego i, oddając pokłon, prosił: «Panie, moja córka dopiero co skonała, lecz przyjdź i włóż na nią rękę, a żyć będzie». Jezus wstał i wraz z uczniami poszedł za nim. Wtem jakaś kobieta, która dwanaście lat cierpiała na krwotok, podeszła z tyłu i dotknęła się frędzli Jego płaszcza. Bo sobie mówiła: Żebym się choć Jego płaszcza dotknęła, a będę zdrowa. Jezus obrócił się, i widząc ją, rzekł: «Ufaj, córko! Twoja wiara cię ocaliła». I od tej chwili kobieta była zdrowa.
Gdy Jezus przyszedł do domu zwierzchnika i zobaczył fletnistów oraz tłum zgiełkliwy, rzekł: «Usuńcie się, bo dziewczynka nie umarła, tylko śpi». A oni wyśmiewali Go. Skoro jednak usunięto tłum, wszedł i ujął ją za rękę, a dziewczynka wstała. Wieść o tym rozeszła się po całej tamtejszej okolicy.
Mt 9, 18-26
Nie opuszczę ciebie, dopóki nie spełnię tego, co ci obiecuję. Jestem wierny raz danemu słowu. Wiem to, Panie, i dziś widzę, jak umarłą dziewczynkę przywróciłeś do życia; tak też i moje serce co dnia możesz pobudzać do wiary. Chcę mówić do ciebie: Ufaj. Twoja wiara cię ocaliła. A moje serce pragnie te słowa usłyszeć. Ale tak mało wiary we mnie, tak mało. Tak często jestem z tymi, którzy wyśmiewają się z Twojej mocy, gdy mówisz, że cuda mogą być i moim udziałem, mogą się dziać i w
moim życiu. Trwoga w moim sercu gości i zawstydzenie, że jestem człowiekiem tak małej wiary i tak bojaźliwym. Powtórzę więc jeszcze z mocą i pewnością: Ufaj. Twoja wiara ciebie ocali. Niemoc zanurz we Mnie i co dnia dotykaj mojego płaszcza miłosierdzia z nadzieją uzdrowienia. Ucz się wiary przy moim Sercu, otwierając się na Ducha Prawdy.
ks. Marek Chrzanowski FDP
rozważania pochodzą z książki "Kawa z Niebem"
Komentarze
Prześlij komentarz