Jezus zobaczył celnika, imieniem Lewi, siedzącego na komorze celnej. Rzekł do niego: "Pójdź za Mną!" On zostawił wszystko, wstał i z Nim poszedł. Potem Lewi wydał dla Niego wielkie przyjęcie u siebie w domu; a był spory tłum celników oraz innych ludzi, którzy zasiadali z nimi do stołu. Na to szemrali faryzeusze i uczeni ich w Piśmie, mówiąc do Jego uczniów: "Dlaczego jecie i pijecie z celnikami i grzesznikami?" Lecz Jezus im odpowiedział: "Nie potrzebują lekarza zdrowi, ale ci, którzy się źle mają. Nie przyszedłem powołać do nawrócenia się sprawiedliwych, lecz grzeszników".
Łk 5, 27-32
Patrzyłeś na celnika Lewiego. Spojrzałeś i zobaczyłeś. Twój wzrok „powiedział” prawdę o życiu Lewiego; powie i o moim życiu, bo i na mnie co dnia patrzysz. Jak mocne, intensywne musiało być to Twoje spojrzenie, że celnik słysząc Twoje słowa: „Pójdź za Mną”, zostawił wszystko, wstał i poszedł. A potem wyprawił ucztę. Był wdzięczny i tak bardzo szczęśliwy, bo zauważyłeś w nim człowieka, który jest grzeszny i słaby, ale potrzebuje czułego i dobrego spojrzenia. Twoje spojrzenie jest lekarstwem i dla mnie, gdy mam się źle; gdy szukam po omacku, szybko i nie potrafię dostrzec Twojego miłującego spojrzenia. Grzechy i zło zatrzymują mnie w połowie drogi. Choć wiem, że intensywnie na mnie patrzysz, czasem brak mi odwagi, by szukać Twojego spojrzenia, które kocha, a nie oskarża; czasem wstyd i złość, że znowu zawiodłem, nie pozwalają mi podnieść wzroku na Ciebie. W końcu jednak, w bezradności swojej podnoszę wzrok i wpatruję się w Ciebie, a wtedy słyszę: „Nie przyszedłem wzywać do nawrócenia sprawiedliwych, ale grzeszników. Przyszedłem wzywać do nawrócenia ciebie, właśnie ciebie”.
ks. Marek Chrzanowski FDP
rozważania pochodzą z książki "Kawa z niebem"
Komentarze
Prześlij komentarz